Kończymy powoli rok 2017. Biegowo to dla mnie najlepszy rok ever. Rok, w którym spełniłem swoje do niedawna skrywane marzenie o ukończeniu maratonu. Rok z życiówkami na dystansach od 5 do 42 km i progresem. I rok zakończony infekcją i kilkudniową przerwą od biegania…

A w liczbach wyglądało to tak:

• ponad 1300 przebiegniętych kilometrów
• 135 „wyjść na bieganie” czyli zarówno treningów jak i nazwijmy to startów
• 11 parkrunów
• 9 bitych życiówek (licząc od piątki na parkrunie aż do maratonu)
• chyba złamane 3 kilometry w teście Coopera
• 3 powiedzmy, że starty na dychę
• 2 ukończone półmaratony
• 2 zajechane pary butów
• 1 UKOŃCZONY MARATON!

 

Łyżki dziegdziu to:

• niezbyt sumiennie wykonany plan maratoński
• niezbyt sensownie ułożony wspomniany plan 😉
• za dłuuuugie roztrenowanie po maratonie 😉
• zbyt mały kilometraż w stosunku do zakładanych celów
• waga daleka od startowej

 

  

Aaale 🙂

To był świetny rok. Oby następny był jeszcze lepszy, bo plany są ambitne. I właśnie spełnienia wszystkich planów w 2018 Wam (i sobie też) życzę 🙂